Tað er umráðandi fyri okkum, at stovnurin er eitt mennandi stað hjá bæði børnum og vaksnum, og at vit trívast saman. Endamálið er, at:

• vit kenna okkum vælkomin og trygg.
• vit merkja, at onnur eru góð við okkum.
• vit verða vird fyri tað, sum vit eru, og kenna, at ymisku tørvir okkara í størst møguligan mun verða nøktaðir.
• vit hvør sær kenna, at vit eru ein av mongum við felags upplivingum og royndum. Felags upplivingar kunnu vera, gongutúrar, náttúruupplivingar, felags sangur, (samling) og alt møguligt annað.
• vit fáa rørsluliga menning við at spæla úti á spæliplássinum og í náttúruni.

• vit brúka nærumhvørvið og koma at kenna bygdina við m.ø. hagatúrum, fjørutúrum, túrum oman á sand og túrum til ymiskt virksemi í bygdini

  vit syngja, ríma, ramsa, lesa søgur, fjanta og fjasa.

• vit hava fastar siðir, sum vit eru glað fyri, so sum jól, føstu, páskir, garðdagar, hugnadagar saman við foreldrum o.ø.
• vit nema okkum kunnleika við handaligum virksemi, so sum at mála, baka, klippa, klistra, roksa við gandadeiggi og alt møguligt annað.
• vit stimbra forvitni og hugflog okkara.
• vit verða stuðlaði í at taka avbjóðingar á okkum.
• vit hava pláss til at spæla og at finna nýggjar vinir.
• børnini eru saman við starvsfólkum, sum vísa umsorgan, eru ansin og áhugað. Hetta gevur børnunum eina kenslu av tryggleika.